یه وقتایی ادم دوست داره یه اتفاقی بیفته خوب نمیفته و گاهی ادم منتظر هیچ اتفاقی نیست اما میفته. از روز سه شنبه بعد از ظهر تا کنون سه چهار بار یه تصمیم گرفتم یه کار انجام بدم. تردید تردید دیگه و ادم مردد فقط فرصتا را میسوزونه! به نظرم یه جایی دو نفر شایدم دو گروه و شایدم دو … (به این میگین کار تربیتی در فضای مجازی چون موجب رشد خلاقیت میشه) برن زیر دو خم یکی!!؟ شاید سر دو تا به هم بخوره و شایدم نه هر چی هست خوبه. همیشه همین جوریه یعنی همین جوری باید بشه. از دوشنبه بعد از ظهر تا حالا چندین بار نگاه کردم. چیزی که رد میشد نشون میداد که یکی همین نزدیکی است. حداقلش اینه خودم مطمئن شدم. بودن بعضیا در نزدیکی ادم به ادم ارامش میده هر چند حالا دیگه فرقیم نمیکنه خیلی محکم تر از قبلیم.

پ ن:

۱- ازمودم دل خود را به هزاران شیوه       هیچ چیزش به جز از وصل تو خشنود نکرد.

۲- سلام بر مهدی (عج) ریحان روح ها و دوای درد همه بیماران.

2 thoughts on “انتظار!

  1. سلام استاد.
    قدیم ترها، گه گاهی مقالاتی هم اینجا میگذاشتید.
    خوب بود.احساس غریبی نسبت به فلسفه تعلیم و تربیت نمی کردیم.
    اما خیلی وقت است که نمی دانیم، اینجا کجاست!
    آدرس را که اشتباه نیامده ایم؟!
    از فلسفه تا نزدیک…

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *