از فلسفه تا نزديک

پ ن: چون تو جانان منی جان بی تو خرم کی شود؟ چون تو در کس ننگری کس با تو همدم کی شود؟ گر جمال جانفزای خویش ننمایی به من جان ما گر در فزاید حسن تو کم کی شود؟ دل ز من بردی پرسیدی که دل گم کرده ای این چنین طراریت با من […]

پ ن: قصر پنهان منست قاصدک های لبانم هرروز سبزه ی نام خدا را به جهان می بخشد من معلم هستم گر چه بر گونه ی من سرخی سیلی صد درد درخشش دارد آخرین دغدغه هایم اینست :  نکند حرف مرا هیچ کس امروز نفهمید اصلا نکند حرفی ماند ؟ نکند مجهولی روی رخساره ی […]