يه دوست ديروز يه كامنت فرستاده بوده منظورم از كامنت همون نظر خودمون البته با اجازه فرهنگستان.

البته خواسته بود تاييدش نكنم منم نكردم

اما ديدم بلاخره بايد جوابشا بدم (هر چند خصوصي جوابشا دادم)

نظرش  اين بود كه وقتي ادمي يه روز مي‌نويسه ده روز نمي نويسه و انگ نوشتنشم يه دست نيست رشد نكرده و در عين حال ثبات عاطفي هم نداره

راست مي‌گفت ولي برا من يه سوال مطرح اگه من رشد نكردم (كه نكردم) كي رشد كرده كسي غير از لگد مال كردن جايگاهي كه به چنگ اورده كاري نكرده و يا كسي كه به ناشايستي تمام جايگاه حق كسي را غصب كرده يا استاد كه سواد ندارد و سر كلاس حاضر است و يادانشجويي كه همه كاري مي‌كند (اين همه كارشا جدي بگيريد) غير از دانش جويي كه بايد انجام بدهد

البته اون مدير يا كارمندي كه جايگاه گرفتن كه حقوق بگيرن نه اينكه كار انجام بدن مستثني از مساله ما هستند چون اونا خوب رشد كردن با مدرك بسيار بالايي كه دارن خوب مي‌تونن زندگي خوبي براي خود خانواده فاميل و …. ايجاد كنن

خوب پ ميبينيد حق با منه اينا خوب رشد كردن از هر لحاظ و چون رشد كردن سالمن و به لحاظ عاطفي هم با ثبات

بگذريم از اين گروه سالم ديگه كيا سالمن بگين تا من الگو بگيرم

يه دوستي هم يه هفته يه ميل شخصي زده بود (نميدونم چرا مگه اينجا چه اشكالي داره) ((يعني راضي نيست اينجا حرفشا بزنيم و منم همينا كارا كردم)) كه چرا با اون كه قول دادي به موقع در مورد انتخابات رياست جمهوري حرف بزنم حالا ساكتي

يامروز نوشتم چون ديشب تكليف خيلها روشن شد

البته تكليف گروهي روشن بود اما تكليف گروه‌هاي ديگه هم روشن شد پس ديگر بر ما تكليفي نيست كه بنويسيم