نويسندگان: رضاعلي نوروزي، محمد بیدهندی
توجه به مباحث مختلف طرح شده در رويكردهاي جديد پژوهش مي‌تواند راهگشاي مسايل و تنگناهاي روش‌شناسي به ويژه در قلمرو علوم انساني باشد. يكي از تلاش‌هاي انجام گرفته در راستاي پاسخ‌گويي به اين نياز، تبيين رويكردها و راه‌بردهاي نمونه‌گيري و عمليات ميدان در پژوهش‌هاي كيفي است كه به زعم نويسندگان اين تلاش‌ها زمينه را براي اعمال بيش‌تر و برجسته‌تر عامليت انسان در قلمرو پژوهش مي‌گشايد و از اين طريق زمينه را براي اصلاحات اساسي‌تر در قلمرو روشي مهیا می‌سازد. نقش فعال محقق در ميدان تحقيق و اعمال نظر وي در بحث نمونه‌گيري از تفاوت‌هاي اساسي تحقيقات كيفي با تحقيقات كمي است كه يكي از مهم‌ترين پيش‌فرض‌هاي چنين رويكردي فضاسازي براي اعمال عامليت محقق به عنوان يك انسان در ميدان پژوهش است. به زعم نويسندگان، اين مباحث مي‌تواند برخي از چالش‌ها و تنگناهاي روش‌شناختي را حل نمايد و زمينه را براي نوآوري و خلاقيت بيش‌تر و به تبع آن رشد و بالندگي علوم به ویژه علوم انساني مهيا نمايد.
این مقاله در فصلنامه راهبرد شماره 54 بهار 1389 به چاپ رسیده است.