2 thoughts on “خدایا!”

1. گفتم دنبال متنی بگردم مناجاتی حرف دلی اما….
   گفتم کمی فکر کنم تا که شاید بتوانم واژه ها را طرزی زیبا کنار هم بچینم که لایق تو باشد اما….
   گاهی دلمان میخواهد بنویسیم اما واژه ها کم می آورند…. خاصیت واژه هاست که محدود است و خاصیت احساس آدمی ست که حدی ندارد.
   خواستم از دردها بنویسم خواستم از تو مدد بگیرم خواستم مثل این متن یاد تو را و نام تو را مرهم همه دردهایم کنم اما….
   یادم آمد هر چه دارم و هر چه هستم تویی پس چه بگویم وقتی خود و من چیزی نیست و وجودی از خود ندارم؟؟ فقط میگویم: درست است که گاهی بی قراری میکنم اما ته قلبم چیزی نیست جز: اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
   الهی رضاً به رضائک ، تسلیما لامرک ، صبرا علی بلائک ، لا معبود سواک ، یا غیاث المستغیثین.
   اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

2. خورشید را باور دارم حتی اگر نتابد
   به عشق ایمان دارم حتی اگر آن را حس نکنم
   به خدا ایمان دارم حتی اگر سکوت کرده باشد.
   (دیوار نوشته ای مربوط به ویرانه های جنگ جهانی دوم)