چند روز پيش بايد اين مطلب را مي‌نوشتم منتهي سرور سايت ميزبان ما مشكل داشت و تيم پشتباني زحماتش را كشيد اما زودتر از اين مشكل رفع نشد تا به جاي 22 بهمن 25 بهمن بنويسم
روز 22 بهمن ساعت 9 براي شركت در راهپيمايي بيرون امدم
متاسفانه تا ساعت ده مردمي كه از ساعت 8 با عشق و علاقه به نظام آمده بودند دچار گونه‌اي سرگشتگي بودن و بلا تكليف تا مثلا مسوولان دلسوز به ويژه مسولان فرهنگي شهر با دعوي مديريت خويش بيايند و مردم را سرو سامان دهند
موقعي كه سر خيابان عطار ايستاده بودم بي مديريتي مسولان شهر در حوزه عمراني نيز در پارك عطار هويدا بود
با اينكه كوچه ها و حتي برخي از خيابان‌هاي شهركيفيت خوبي ندارد اما پارك عطار كه بازسازي آن به دو يا حداكثر سه سال خويش ميرسد دست خوش تخريب و بازسازي مجدد قرار گرفته بود
براستي عمر مفيد يك پروژه عمراني در يك كشور با برنامه چقدر است آيا ضرورت دارد هر چند يكبار بخشي از بيت المال در فلكه امام حسين و پارك عطار صرف بي لياقتي و بي كفايتي نامديراني شود كه ادعاي آنان گوش فلك را كر كرده است
وقتي با خود انديشيدم ديدم كه كارهاي فرهنگي شهرمان همراه با كارهاي عمراني شهرمان از نشانه‌هاي اجتماعي شخصيت مديران شهر است پس عسر و حرجي نيست
اينجا بود كه ياد آيه‌اي از قرآن افتادم كه مي‌فرمايد هر كس به حال خويش بينا است و اين‌گونه مي‌نمايد كه امروز اين‌گونه است، اما برخي نمي‌خواهند بدانند كه ديگران مي‌بينند و خدا نيز
البته شايد برخي خدا را تا آن حد مي‌خواهند كه بتوانند صندلي خود را نگهدارند و اعتقادي به قيامت ندارند و گرنه وقت مردم و هزينه‌اي كه مردم مي‌پردازند بهايي سنگيني دارد روزي بايد به حساب آورده شود و من مشتاقانه منتظر آن روزم