وَالَّذِينَ صَبَرُوا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ
و آنها که بخاطر ذات (پاک) پروردگارشان شکیبایی می کنند؛ و نماز را برپا میدارند؛ و از آنچه به آنها روزی داده ایم، در پنهان و آشکار، انفاق می کنند؛ و با حسنات (کارهای خوب)، سیئات (بدیها و گناهان ) را از میان میبرند؛ پایان نیک سرای دیگر، از آن آنهاست. سوره رعد.
خب که چی؟!!!
قدر ما به اندازه ی صبر ماست …
و رازهایمان ، نهفته در صبرهایمان
اصلا ما آمده ایم که صبر کنیم!
یعنی چی ” خب که چی؟” ؟
سلام ؟!
هیچی. جدی نگیرید آخه جدی نبود.
موفق باشید