روزای در به دری شبای بمب بارون
دنبال نفت بدو تو صف غذا بمون
دست خالی زیر گولّه بارون بودیم
خسته بودیم اما مرد میدون بودیم

رفقای مدرسه م هنوزم یادم میان
کاش می دونستم الان همکلاسیام کجان
خنده های خواهرم لاله بود و پژمرد
اشکای برادرم سیل شد دنیا رو برد
سیل خون جاری بود از ارس تا کارون
خیلیا خاک شدن زیر سقف خونشون
زیر سقف خونشون

حاج خانوم بهم میگه به دلم افتاده
پسر مظلومم پشت در واستاده
هنوزم بعضی شبا موج بمبه تو سرم
هنوزم خواب می بینم خونه ریخته رو سرم