بلاخره وزیر علوم دولت یازدهم رفت، ولی ما بازم هستیم، محکم و استوار. دارم فکر میکنم که تا کجا برای رسیدن به یه حقیقت باید رفت؟؟ برام خودم روشنه تا اخر خط. من ادمی نیستم که کوتا بیام. اتفاقات این چند روزه نه تنها ما را اروم تر نکرد، بلکه به نظر میرسه عزمم جزم شده برا یه کار دیگه به ما یاد دادن غیرت داشته باشیم. همین که بعد از تحویل پروژه برگشتیم یعنی کار گره خورده بود به زلف ما. حالا ماییم یه پروژه خرد با انگیزه های شخصی و یه پروژه کلان! خودم دوست دارم اول خرد انجام بدم بعد کلانا اما نمیدونم نظر دوستان چیه و حضرت حق چی می نویسه!!؟

تو این دو سه روز اخیر به ویژه دیشب پریشب نذاشتند بخوابیم؛ یعنی اینکه منم بخوام مثبت بشم ظاهرا نشده!!؟؟

بعد از ظهریه مسئول پروژه ازمون تشکر کرده بود. هنوز تو فکر نامردی هستم که دو هفته پیش در حق بچه ها انجام دادم و شرمنده تمام بچه هایی که درگیر کارام کردم به ویژه ادمایی که دو سه روز اخیر شرمندمون کردن!

دعای دوستان پاک و صاف در مشهد و عزیزام به طور خاص مادران شهدا تو به هدف خوردن تیر اخر قطعا موثر بود.