يكي از مسايلي كه اين چند روزه عجيب ذهن منا به خودش مشغول كرده بحث مشاهده اعمال در قيامت و قضاوت خود فرده. جالب كه اين قلمرو ادمي را عجيب با اين مساله مواجه كرده نه تنها خيلي از چيزهايي كه تا حالا توجه نمي كرد را ببينه بلكه خيلي چيزايي هم كه اصلا وجود نداره و نخواهد داشت را هم ببينه. چيزايي برا ادم ميسازن كه هر چه فكر ميكنه بين اونا و انديشه ها، تفكرات رفتار و …. خودش خطي ربطي پيدا كنه پيدا نميشه و ادم مي مونه چكار بايد بكنه. البته حداقلش اينه كه ادم خودشا در هستي پيدا ميكنه و مي فهمه  دور و برش چه خبره اما من واقعا  موندم رفتن به جايگاه اونم برا قانونگذاري اين همه بي تقوايي داره. يه دوستي مي گفت جهاد اباد چي گفتي يادم اومد من سال 76 اونجا معلم بودم فكر نميكردم 10 سال بعد اگه كانديدا شدم به حرفهام گير بدن بعدش يادم افتاد بابا حرف مال ده سال پيش نيست مال همين ديروز و امروز بوده جاش كه اصلن من نرفتم خود حرفم كه اين بنده خدا نگفت ما مونديم خدايا ختم به خيرمون كن