از حضرت على (ع) جویا شدند: معناى تقوا و پرهیزگارى چیست ؟ حضرت فرمود: كسى را مى توان با تقوا گفت : كه مثلا اگر كلّیه اعمال و رفتارهاى او را در میان یك طَبَق بگذارند و بدون اینكه سرپوشى روى آن طَبَق انداخته باشند آن را در اطراف جهان بگردانند او عملى انجام نداده باشد كه باعث شرمندگى وى گردد و بدین علّت لازم شود كه آن را پنهان نماید. و نیز مى فرماید: تقوا آن است كه انسان اصرار بر معصیت را ترك نماید و به وسیله عبادت هم مغرور نشود. یك چنین تقوا بشر را از آتش جهنم نگاه مى دارد و به بهشت مى رساند. آخرین درجه تقوا بیزار شدن از هر چیزى است كه غیر ذات مقدس پرودگار باشد و ابتداى تقوا اجتناب از شرك است و حد وسط آن دورى از حرام مى باشد. تقوا منتهى درجه اطاعت و عبادت است.
امیرالمؤمنین میفرماید : « اشجع الناس من غلب هواه » ؛ « از همه مردم شجاعتر کسی است که بر هوای نفسش غالب باشد » ؛ پس روح تقوا همان خود نگهداری است ……..
بارالها
ما را كمك كن تا هماني باشيم كه تو دوست داري