به دليل دو جنگ جهاني دولت‌ها به خاطر مسايل نظامي به ساخت و گسترش مدارس فني و صنعتي دست زدند و اين مساله اهميت ويژه‌اي به تعليم و تربيت بخشيد و باعث توجه جدي دولت‌ها به اين مساله شد و خط مشي‌هايي به شرح ذيل براي آموزش و پرورش تدوين شد.1- فراهم‌سازي آموزش و پرورش رايگان براي تمام شهروندان به طوري كه هر كسي بتواند در حد استعدادهايش تا پايان مدارس عالي و دانشگاه‌ها به تحصيل بپردازد.2- نظارت دولت‌ها در تعليم و تربيت به ويژه در تعيين اهداف و نظارت در تحقق اهداف بيش‌تر شود.3- افزايش بودجه‌ي تعليم و تربيت، به طوري كه بعد از هزينه‌هاي نظامي بالاترين مخارج اجتماعي دولت ها را تشكيل دهد.4- نظام تعليم و تربيت بايد افراد را براي خدمت در جامعه‌هاي آينده كه هنوز به وجود نيامده‌اند پرورش دهد. به تعبير ديگر، وظيفه تعليم و تربيت بايد فراتر از زمان و مكان خود باشد لذا دولت‌ها بايد به برنامه‌ريزي اجتماعي، اقتصادي و به ويژه برنامه‌ريزي آموزشي براي آينده روي بياورند. بيان خط‌مشي‌ها و توجه جدي به آموزش و پرورش متخصصان را در مقابل مسايلي قرار داد كه بسيار پيچيده‌تر و دشوارتر از مسايل گذشته بود مسايلي مانند اين كه مدرسه چگونه مي‌تواند ارتباط خود را با علم و زندگي حفظ كند؟ و چطور مي‌تواند اين دو فرايند متفاوت را با هم هماهنگ سازد؟ از جمله مسايل روز شد.