تعامل نزديك معلم و دانش‌آموز اعتماد و حمايت را به دنبال دارد و يكي از وظايف اصلي مدارس مراقبت از جو عاطفي است. معلمان بايد به دانش‌آموزان كمك كنند تا ارزش هاي اخلاقي و حالات عاطفي خود را رشد دهند و به شهروندان خوب و مفيدي تبديل شوند.
از زمان گذشته اين نقطه نظر وجود داشته است كه مدرسه بايد ارزش‌ها و اخلاق را آموزش دهد، اما امروزه ديدگاه برتر آن است كه مدرسه يك محيط عاطفي براي افراد فراهم مي‌نمايد كه دانش‌آموزان از بودن در آن لذت مي‌برند (اتزيوني، 1997). مدرسه بايد به تمام دانش‌آموزان كمك كند كه به افراد رشد يافته با نگرش‌هاي مثبت و عزت نفس بالا تغيير يابند.هر چند ديدگاه‌‌هاي سنتي بر بافت آموزشي مدرسه تاكيد دارند و هنوز هم در مدارس بر آموزش مسايل اساسي و پايه تاكيد مي‌شود، اما امروزه مدارس بايد علاوه بر انجام وظايف اصلي بهداشت و مهارت‌هاي مورد نياز زندگي را نيز آموزش دهند. آن‌ها هم‌چنين چگونه رانندگي كردن، مهارت‌هاي اجتماعي، مهارت‌هاي رفتاري را نيز به فراگيران آموزش مي‌دهند. علاوه بر اين بايد روش‌هاي بهتر و برتر انديشيدن را به فراگيران ياد دهند و به آن‌ها آموزش دهند كه چگونه نظرات ديگران را با احترام پذيرفته و به طور صحيح و دقيق آن را نقد نمايند. در واقع بايد توجه كرد كه در كنار بافت و رويكرد آموزشي مدارس نقش برجسته آنان در رشد همه جانبه‌ي فراگيران مهم بوده و بايد مورد توجه ويژه‌ي برنامه‌ريزان و معلمان قرار گيرد.