و يك سال ديگر هم از عاشوراي سال شصت و يك هجري فاصله گرفتيم. اما براي من اين سوال مطرح است كه اين گذر زمان عزاداري ها و …. چقدر به معرفت ما افزوده است؟ نميدانم اگر امروز حسين نداي هل من ناصر ينصرني سر دهد ما در كدامين جبهه هستيم در جبهه حسين يا در جبهه باطل مدعي حق. نميدانم چرا ما با گذر زمان به پيش نمي رويم چرا ما انچه را كه بايد ببينيم نمي بينيم. براستي رسالت ما در هستي چيست؟ چرا ما انسان ها افريده شديم؟ افريده شديم تا انگونه كه ملائكه پيش بيني كردند فساد كنيم و خون بريزيم، يا نه رسالتي است عظيم براي ما. اميدوارم ما هر روز بيش از پيش به هستي، افريينده هستي و خود بينديشم و تلاش كنيم تا جايگاه خويش را در هستي بيابيم و از خدا مي خواهم به ما لياقت گام زدن در ميدان حسين (ع) و حسينيان را بدهد و ما را در زمره ايشان وارد نماييد كه منتهي ارزوي من است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *