امروز یه کار عاشقانه کردم. یه نفر نباید یه جایی بود اما بود یه دوست ابراز نارضایتی کرد ما هم که به خاطر اثبات عشقمون به دوستمون یه یا علی (ع) گفتیم. امیدوارم خدا از ما قبول کنه اما فکر کنم کاری که ما کردیم در برابر ظلمایی که کردن بسیار ناچیز بود. فعلا قصد ندارم کاری به کار بعضی ادما داشته باشم، اما در برابر درخواست دوستام  نمی تونم بی تفاوت باشم. منم و دوستام! اونم دوستایی که به هنگام هر حرکتی کنارم بودن.

پ ن 1: یا زهرا (س) امروز، هدیه به حلوص نیت سید و علاقه اش به بودن ما و حمایتهای به موقعش از کارای ما!!

پ ن 2: فکر می کردم به زودی کارام تموم میشه اتفاقات امروز نشون داد پروژه های جدید در راه است!

پ ن 3: بودن خیلیا کنار ادم به ادم ارامش و شجاعت میده. امروز جسارت یه دوست و همت و غیرتش منا به اینده امیدوار کرد، هر چند بی تفاوتی برخی دوستانم برام تعجب برانگیز بود. از بودن دوستان مصمم خوشحالم. خوشحال به تمام معنی!