4 thoughts on “برای تو!”

1. تا تو رو دارم حس می کنم دنیا تو دستامه
   وقتی که عشقت مثل نفس همیشه همرامه
   دیگه باور کن که بودنت تموم دنیامه
   به تو نزدیک وقتی که تنها زیر بارونم
   خیلی دلتنگم تو این روزایی که پریشونم
   چجوری بگم خدا جون از تو ممنونم
   “ممنونم واسه این زندگی
   واسه هر چی که من و یاد تو می ندازه
   واسه امروز که نمی زاری تموم شه
   من تو رو دوست دارم بی حد و اندازه

2. …مکن دل دل ای دل
   بزن دل به دریا
   که دنیا به خسران عقبی نیرزد
   …دل آشفته بودن دلیل کمی نیست
   اگر بی قراری بدان یار یاری
   و پایان این بی قراری بهشت است
   بهشتی که سرخوش ز دیدار یاری
   نسیم کرامت وزیدن گرفته
   و باران رحمت چکیدن گرفته
   مبادا بدوزی نگاه دلت را
   به مردم که بازار یوسف فروشی در این دوره ی بد
   شدیدا گرفته
   خدایا به روی درخشان مهدی
   به زلف سیاه و پریشان مهدی
   به قلب رئوفش که دریای داغ است
   به چشمان از غصه گریان مهدی
   به لب های گرم علی یا علی اش
   به ذکر حسین و حسن جان مهدی
   به دست کریم و نگاه رحیمش
   به چشم امید فقیران مهدی
   به حال نیاز و قنوت نمازش
   به سبحان سبحان سبحان مهدی
   به برق نگاه و به خال سیاهش
   به عطر ملیح گریبان مهدی
   به حج جمیلش به جاه جلیلش
   به صوت حجازی قرآن مهدی
   به صبح عراق و شبانگاه شامش
   به آهنگ سمت خراسان مهدی
   به جان داده های مسیر عبورش
   به شهد شهود شهیدان مهدی
   مرا دائم الاشتیاقش بگردان
   مرا سینه چاک فراقش بگردان
   تفضل بفرما بر این بنده ی بی سر و پا
   مرا همدم و محرم و هم رکاب
   سفر های سوی خراسان و شام و عراقش بگردان
   …………..
   التماس دعا داریم آقای دکتر.

3. مرگ در قاموس ما از بی وفایی بهتر است

   در قفس با دوست مردن از رهایی بهتر است

   قصه ی فرهاد دنیا را گرفت ای پادشاه

   دل به دست آوردن از کشور گشایی بهتر است

   تشنگانِ مِهر محتاج ترحم نیستند

   کوشش بیهوده در عشق از گدایی بهتر است

   باشد ای عقل معاش اندیش، با معنای عشق

   آشنایم کن ولی نا آشنایی بهتر است

   فهم این رندی برای اهل معنا سخت نیست

   دلبری خوب است، اما دلربایی بهتر است

   هر کسی را تاب دیدار سر زلف تو نیست

   اینکه در آیینه گیسو می گشایی بهتر است

   کاش دست دوستی هرگز نمی دادی به من

   « آرزوی وصل » از « بیم جدایی » بهتر است

4. تمام مردم اگر چشمشان به ظاهر توست

   نگاه من به دل پاک و جان طاهر توست

   فقط نه من به هوای تو اشک می ریزم

   که هر چه رود در این سرزمین مسافر توست

   همان بس است که با سجده دانه برچیند

   کسی که چشم تو را دیده است و کافر توست

   به وصف هیچ کسی جز تو دم نخواهم زد

   خوشا کسی که اگر شاعر است ، شاعر توست

   که گفته است که من شمع محفل غزلم ؟!

   به آب و آتش اگر می زنم به خاطر توست