سالهای گذشته یکیا دوست داشتم اما کارایی کرد که ازش زده شدم در یکی دو سال اخیر با خودم فکر می‌کردم چرا ادمی که من این همه دوسش داشتم کارایی کرد که ازش فاصله بگیرم (البته تو این فاصله گرفتن اونی که بیشتر ضربه خورد اون بود و فاصله گرفتنم من حتی بیشتر به نفعم شد) این روزا اتفاقاتی افتاد که حس می کنم قضاوت ما راجع به دیگران باید فرایندی شکل بگیره نه بر اساس یک یا دو رفتار. انسان ها بسیار پیچیده و چند لایه هستن و شناخت و قضاوت کردن راجع به اونا سخته. وقتی اتفاقاتی میفته و شما وارد فضاهایی خاص میشید و به دقت رفتارا را کنار هم میذارید اونوقت می بینید چه چیزهایی وجود داشته و شما خیلی توجهی به اونا نداشتید. ما معمولا بر اساس تصوراتی که از دیگران داریم در مورد اونها قضاوت می کنیم که خیلی جاها به دلیل عدم شناخت دقیق و عمیق این قضاوت نادرست هستش و خیلی مواقع توجه درستی به خیلی از رفتارها و نشانه ها نمی کنیم. دردناک تر این که ادما بر اساس همین تصورا ذهنی روابط خودشونا تنظیم می کنن و خیلیا ممکنه از این روابط خوب استفاده کنن. قضاوت مبتنی بر درک و شناخت درست از قضایا به نظر می رسه دست نیافتنی باشه ادم نمی تونه بپذیره یه ادم که تا دیروز چه تصویری ازش داشت امروز تصویری کاملا متضاداز خودش بر جای گذاشته است. نمیشه پذیرفت ادما این قدر ساده تغییر کنن. تنها نکته همینه که ادم خوب بلدن نقش بازی کنن خوبیش اینکه یه جایی تمام پرده ها کنار میره و به قول حضرت حق اقْرَأْ کَتَابَکَ کَفَی بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیبًا