از عشق گویم از وطن از خاکمو سرزمین من
همیشه جاودانه شو خاک اهورایی من
قدم قدم غیرتو شور غزل غزل ایه و نور
از ابتدا تا انتها مردمی از جنس غرور
پهنای اروندت سلام البرزو الوندت سلام
بر اسمان فکه و کوه دماوندت سلام
وجب وجب خاک وطن به قیمت خون منه
به عشق سرزمینمه که دل تو سینه میزنه
باهم برای این وطن صد شور برپا میکنیم
عزت برای خویش را باهم مهیا میکنیم
پهنای اروندت سلام البرزو الوندت سلام
بر اسمان فکه و کوه دماوندت سلام
همیشه راه و رسمشون همینه
تا میبینن حرف حساب ندارن
تموم نامردای عالم انگار
راهی بجز بستن آب ندارن
مرد، اونه که حرف حق میزنه
که پای حرفای خودش میمونه
تنهای تنهام که بشه غمی نیس
مرد روی پای خودش میمونه
هزار دفه گفتیم و بازم میگیم
ما زیر بار حرف زور نمیریم
عالم و آدمم که ناحق بگن
وا میستیم و حقمونو میگیریم
پرنده فکر و ذکرش آب و دون نیس
پرنده فکر آسمونه و بس
ما آب و دونو با قفس نخواستیم
هم آب و دون ارزونیتون هم قفس
ما سر به زیریم ولی سرفرازیم
محاله که کم بیاریم ببازیم
هرکی دلش قرصه بگه یا علی
“ما خودمون فردامونو می‌سازیم”
هزار دفه گفتیم و بازم میگیم
ما زیر بار حرف زور نمیریم
عالم و آدمم که ناحق بگن
وا میستیم و حقمونو میگیریم
—————————–
خوب دفتر یادداشتی پیدا کردم من!!! مینویسم هیشکیم هیچی نمیگه!!! ممنونم