ادم‌ها خودشونا اونجور که دوست دارن نشون میدن نه اونجوری که هستن و به قول سهراب “من اناری را می کنم دانه به دل می گویم خوب بود این مردم دانه های دلشان پیدا بود”، اما اگه یه جاهایی پرده از روشون کنار بره اون وقته که معلومه میشه فقط ظاهرا ادم بودن و مدعی وگرنه هیچ فرقی با یه چارپا ندارن. تفاوت ادما با سایر موجودات هستی تو درک و شعورشونه ولی امان از موقعی که یه ادم شعورش در خدمت بی شعوریش باشه اونوقت دیگه هیچ کاری نمیشه کرد فقط باید نشست و گریه کرد
پیشنهاد هفته:خب تیتر میزدید «چارپاها» یا «چارپاهای آدم نما»
ویژه های هفته: «اونوقت دیگه هیچ کاری نمیشه کرد فقط باید نشست و گریه کرد»
بی ربط هفته:امروز عجیب هوا گرمه!!!
دکترترین دکتر هفته: خودم که انقدر بی جنبه ام تو طنز دیدن
سلام
خيلي عذاب آوره زندگي در بين همين آدما
چو كس با زبان دلم آشنا نيست همان به كه از شكوه خاموش باشم (هر چند خودم هم اين حرف را قبول ندارم اما گاهي چاره اي نيست )
البته گاهي از روش هاي جايگزين هم ميشه استفاده كرداز جمله بيابان و چاه ….
رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن
ترک من خراب شبگرد مبتلا کن
ماییم و موج و سودا شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفاکن
از من گریز تا تو هم در بلا نیفتی
بگزین ره سلامت ترک ره بلا کن
ماییم و آب دیده در کنج غم خزیده
بر آب دیده ی ما صد جای آسیا کن
خیره کشی ست ما را دارد دلی چو خارا
بکشد کسش نگوید تدبیر خونبها کن
بر شاه خوب رویان واجب وفا نباشد
ای زردروی عاشق تو صبر کن وفا کن
دردی ست غیر مردن کان را دوا نباشد
پس من چگونه گویم کاین درد را دوا کن
در خواب دوش پیری در کوی عشق دیدم
با دست اشارتم کرد که عزم سوی ماکن
گر اژدهاست بر ره، عشق است چون زمرّد
از برق این زمرّد، هین دفع اژدها کن
بس کن که بیخودم من ور تو هنر فزایی
تاریخ بو علی گو، تنبیه بو العلا کن …
راس میگیا
چيا راس ميگما؟
خب مگه غیر این انتظار داشتید؟اگه این نبود که بهشون و به همه ی ماها آدم نمیگفتند.
شما خودتون هم در موارد بسیاری خودتون رو بهتر از اونچه که هستید نشون دادید
این نشون میده که آدما کمال گرا هستند.حتی اگه آدمای خوبی به نظر ما نباشند.
این اصلا نفاق نیست.شاید ناخودآگاه تمرینی باشه که کم کم اون رذیله رو از آدم دور کنه
در مطلب استاد به شباهت اين مدعيان و ظاهر نماها با چارپايان اشاره شده شما ربطش ميديد به كمال گرايي!!!؟؟؟؟؟
اين دو مقوله با هم فرق دارند تعريف كمال گرايي اصلا اين نيست و اتفاقا اين مدل ظاهر نمايي ها اكثر مواقع به تمام معنا همون نفاقه و نفاق هم خودش بزرگترين رذيله اس كه تا حالا كسي را آدم نكرده
جناب مخالف.کسی نمیتونه منکر این حرف شما باشه .اما دقت کنید که ما آدما اصولا خودمون رو معیار سنجش دیگران قرار میدیم.من به نکته شما اشاره نکردم چون جزو واضحاته.رابطه ی این دوتا عام و خاص من وجه هست و بسیاری از مواردی که ما فکر میکنیم نفاقه از غرور و تکبر زیادی خودمون حاصل میشه که خودمون رو مرکز دنیا میدونیم.
البته صادقانه بگم که من بحث کلی رو مطرح میکنم و منظورم هیچ فرد خاصی نیست و البته برای آقای دکتر هم احترام خاصی قایل هستم.
سلام استاد
“امان از موقعی که یه ادم شعورش در خدمت بی شعوریش باشه اونوقت دیگه هیچ کاری نمیشه کرد فقط باید نشست و گریه کرد”
گاهی اینجور افراد قصد دارن شعورشونو در خدمت آسیب رسوندن به “یکی” که حقه استفاده کنن یعنی همین شعور در خدمت بی شعوری. صدتا حق که نداریم حق یکیه و شناساییش همیشه سخت نیست.
گاهی اون “یکی” همه دلخوشیش به اینه که افرادی حقگرا و انسان که به حمایت از اونا رفتار کرده باهاشن و ازش حمایت میکنن همش منتظره که ازشون ببینه که بگن که ما فهمیدیم ما هم با تو هستیم اما اونا دقیقاً برعکس رفتار میکنن این باور نکردنی نیست(شما حقگرایی رو به شاگرداتون یاد میدید اما بی خیالی رو نه! شایدم انقدر سخت میشه بعضی چیزا رو تحمل کرد که بی خیالی درش جایی نداره)
یه بنده خدایی که شما هم خوب میشناسید میگفت: اینکه آدم وسط حق و باطل بایسته میانه روی نیست به این میگن…
چرا آدمای خوب عوض میشن؟؟
حالا تکلیف اون”یکی” اگه با بلایی که دسته اول سرش میارن طبق گفته شما گریه باشه پس در مقابل دسته دوم باید چی کار کنه؟؟ دسته دوم حیف نیستن؟ واقعاً دسته دوم منافقن؟
خود اون “یکی”پس….!!
دکتر جان
آدمای دنیای ما فعل هایی رو ” صرف ” می کنن که براشون ” صرف ” داشته باشه!
آدمیزاد “بی غذا” ممکنه دو ماه دوام بیاره “بی آب “ممکنه دو هفته و “بی هوا” چند دقیقه اما “بی وجدان “متاسفانه خیلی!