باز محرم رسید ماه عزای حسین …. سینه ی ما می شود کرب و بلای حسین
کاش خدا قسمتم رزق حلالی کند …. تا که توانم کنم خرج عزای حسین
کاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناه …. تا که بگیرم صفا من ز صفای حسین
هر که عزادار اوست شیعه و غمخوار اوست … ناله ی او می‌دهد سوز صدای حسین
مادر او فاطمه، خوب دعاگو بوَد …. هر که بریزد ز چشم اشک برای حسین
اشک عطای خداست هدیه ی خیرالنساست … نیست کسی لایقش غیر گدای حسین
ماه محرم کند جامعه را زیر و رو …. جمله جوانان شوند مست ولای حسین
بهتر از این گریه ها نیست سلاحی به دست … تا که بماند به پا دین خدای حسین
هر انقلابی دو چهره دارد، چهره ی نخست : «خون» و چهره ی دوم : «پیام».
شهید یعنی حاضر.
کسانی که مرگ سرخ را به دست خویش به عنوان نشان دادن عشق خود به حقیقتی که مسخ شده است و می میرد، به عنوان تنها سلاح برای جهاد در راه، انتخاب می کنند، شهیدند. حی و حاضر و شاهد و ناظر، نه تنها در پیشگاه خدا که در پیشگاه خلق نیز، و در هر عصر و قرنی و زمانی و زمینی.
و آنها که تن به هر ذلتی می دهند تا زنده بمانند مرده های خاموش و پلید تاریخند.
رسالت نخستین را حسین و یارانش به جای آوردند، رسالت «خون» را.
و رسالت دوم رسالت «پیام» است، پیام خون و شهادت را به گوش دنیا رساندن. زبان گویای خون های جوشان و تن های خاموشی گرفته در میان مردگان متحرک جامعه بودن، رسالت زینب. زنی که مردانگی در رکاب او جوانمردی آموخته است.
اگر یک خون پیام نداشته باشد، در تاریخ گنگ می ماند،
و اگر یک خون پیام خویش را به همه ی نسل ها نگذارد و ابلاغ نکند، جلادان شهید را در یک عصر و یک زمان محبوس می کنند.
دکتر علی شریعتی
این شعر در سال ۹۴ در یک پوستر مذهبی اماده . درست نیست از شعر دیگران به اسم خود استفاده شود . پوستر های عاشورایی حوزه هنری را بررسی کنید. باز محرم رسید ماه عزای حسین سینه ما میشود کرب و بلای حسین این بیت قبلا توسط شیرین ماهیگیر گفته شده .
چه جالب مگه کسی گفته شاعر شعر منم یا شعرهایی که اینجا امده از نویسنده است؟